Irena Tuwim, przed 1949 r.

Pochodzenie

Irena Tuwim urodziła się 22 sierpnia 1898 roku w Łodzi. Pochodziła z rodziny zasymilowanych łódzkich Żydów. Była córką Izydora Tuwima i Adeli z Krukowskich Tuwimowej oraz młodszą siostrą Juliana Tuwima.

Twórczość

Ukończyła Gimnazjum im. Elizy Orzeszkowej w Łodzi. Debiutowała w wieku 17 lat (1916) wierszem pt.Panienka, który ukazał się w numerze 162 pisma Godzina Polski. Była związana z grupą poetycką Skamander, publikowała wiersze w Wiadomościach Literackich i Skamandrze. Zajmowała się nie tylko twórczością poetycką, lecz także przekładami z języka rosyjskiego i angielskiego. Najbardziej znane jest jej tłumaczenie Kubusia Puchatka A. A. Milne'a.

Irena Tuwim jest również autorką Łódzkich pór roku – wspomnień dotyczących dzieciństwa spędzonego z bratem Julianem Tuwimem w Łodzi.

Życie prywatne

Poetka była dwukrotnie zamężna. W 1922 roku wyszła za Stefana Napierskiego – krytyka literackiego, poetę, tłumacza. W tym samym roku zamieszkała z mężem w Warszawie. Odbyła z nim wiele zagranicznych podróży: na Wyspy Fryzyjskie (podróż poślubna), do Luksemburga, Lichtensteinu, San Marino, Paryża.

W 1930 rozstała się z mężem. Pięć lat później (1935) w Wilnie poślubiła Juliana Stawińskiego – publicystę i tłumacza. Początkowo zamieszkali w Ostrowi Mazowieckiej, później przenieśli się do Warszawy. W 1939 roku, po wybuchu II wojny światowej, Irena wraz z mężem wyemigrowali do Francji, a następnie do Anglii. W 1945 roku przeprowadzili się do Waszyngtonu w Stanach Zjednoczonych, gdzie Stawiński objął stanowisko attaché prasowego w Ambasadzie RP. Pod koniec 1947 roku powrócili do Polski.

Irena Tuwim zmarła 7 grudnia 1987 roku w Warszawie